Monday, July 28, 2008

פארוואס פונקט "א-י-ך" ? ? ? האאא

"פארוואס פונקט איך ?? נאכאמאל, פארוואס פונקט איך ??

האט איר שוין אמאל אריינגעטראכט אפשר זענט איר אויך אזוי.. אבער איך בין זיכער אזוי.

פארוואס אייביג ווען איך וויל גיין כאפן למשל די מאנסי באס, איך יאג מיך שטייציך די לעצטע מינוט, און ווען איך קום שוין ענדליך אן... הופפפפס די באס אינגיכער פארט ער אוועק פארנט פון מיין נאז.... מיט אזא זיסקייט.
ער פאָרט.... נישט פלעין, איך ווער פארגאַזט, אונטער זיין שווארצע דיקע וואלקן מיט דיזעל גאַז....

לאמיר אבער זאגן אז איך עספייעט יא צו כאפן ס'באס'ל... און איך שלעפ מיר ארויף, נאאאאאאאא נישטא מער קיין זיצ פאר מיר בחורל, אויסער און די בעק סיט נעבן די מאטאר, און די שמעקעדיגע "באס-טוילעט"... פארוואס נאר פאר מיר איז נישט באשערט א גוטער פלאץ?

לי יצייר עס איז מיר יא געלונגען, אז איך כאפ די באס, אבער דאס מוז זיין אין א רעגענדיגע וועטער ווען נישט אזוי סך מענטשען פארן ס'באס,
אההה דאן פאסירט ס'עפעס אויסטערליש... אן עלטערער יוד מיט א גרינע ווייסע באָרד אטעמט שווער, ער כלעפטשעט זיך ארויף אויפן ס'באס ארויף, און אויף די רגע שטעלט זיך ווארטן ביי מיין זיץ... ניטאמאל זוכט עפעס אנדערש.. נו בחור'ל הייב דיך אונטער, גרידזשעט ער ארויס ס'אונטער זיין וואלקן-באָרד.... "מפני שיבה..." שווימט מיר ארויף אין קאפ.. (ווען איך וועל קומען אין זיינע יארן ווען איך שוין ניטאמאל האבן די העזה עס צו טוען.) אבער דאסמאל געב איך נאך, ווייסטעך יעדער, אלעס קומט אמאל צו אן עק..
ביניך געבליבן אנע זיץ, פארוואס פונקט איך??

און אזוי אויך די זעלבע זאך, שטייציך איך וויל כאפן א שנעלצוג, איך קום אן צום באָרטן, ווי מען ווארט אויפן טרעין-שנעלצוג....
להד"ם נישטא מער קיין זֵכר... יוששששששש דזשאסט פארפאסט... איך קען סך הכל קנייטשן מיין פנים און קוקן ווי עס רייסט אוועק....

העסטו מיר זאגן אז איך בין א "פּעניאַק"? נו אויב אזוי "פארוואס פונקט איך??

יעצט למשל דאס באדערט מיך נאך זייער שטארק, פארוואס און חדר ביי א "הפקר-קונה" אָקשעֶן"... פלעג איך אייביג אנקומען ווען יעדער האט שוין געשריגן "קונה לי!!!"
אזוי פלעגט עס צוגיין.. דער יונגעל (דער אקשען מאכער) האט זיך אויפגעשטעלט אויף ס'זיינע צוויי פערשט, און ס'שרייט אויס.. ה-פ-ק-ר !, און ער קוקט זיך אום פון אלע זייטן.. עס הייבן אן שטראָמען קינדער, זאָלעס זיין אפילו די קינדער זענען פארשפילט און א "העווי" קאָגעֶלעֶך געים... ס'קיין נפקה מינה..... א אקשען איז פארט אן אקשען.. נישט קיין דעילי ערשיינונג.

ק..ו..נה... קונה לי.. קונה!! משרייט עס ווערט א בהלה, און טאקע דא פלעג איך אנקומען... "פארוואס טאקע פונקט איך??


יעצט למשל און חדר, פארוואס למשל ווען מען פלעגט שרייען "נאַט איט".. נ-א-ט א-י-ט העכער "נאַט איט"... אִיט! איז געפאלן די גורל אויף מיר... נישט קיין חילוק וועלעכע געים, קעטש, צו אפילו טשעין קעטש... פארוואס פונקט אויף מיר?
בינעך דען געווען א גערודפט נשמה'לה? און דאס גייט מיר נאך ס'גאנצע צייט??
פארוואס בין איך געווען גערודפ'ט?? נאר איך ? יעדער?

פארוואס למשל, ערב יו"כ ווען איך קומם אן צום שמש און שול, נא! איך שטרעק'זע אויס ס'האנט, לעקעך לעקעך.. "אר יו עוועילעיבל"??
יא יא ער קלויבט צוזאם.. און ?? און אפאר שטיקלעך עקן פון ס'קעיק ! גיסט ער אריין און מיין האנט...
פארוואס? איך דארף אויך די מיטן!

פארוואס למשל, ווען איך וויל נעמען וואסער פון די "וואָטער קאללער" אייביג-אייביג, וועט זיין ליידיג ס'באטל... אין איך קען נישטאמאל האבן א לעק וואסער.. יעצט גיי ווארט אז מען זאל ס'איבערפולן, נו ווארט!

פארוואס, פונקט ווען איך קום אן צו די עלעוועטער.הההההו עס פארט שוין לאנג העכער מיין קאפ, און קען סך הכל צוקוקן וויאזוי די נומבערס ווערן געטוישט פער סעקונדע, און צוהערן צום "פייף" וואס עס מאכט ביי יעדע דעסטינאציע...
אבער און עלעוועטער אריינצוגיין זעלבסט, ס'מוז איך ווארטן אויף ס'צווייטע מאל!
פארוואס פונקט איך?? דער עלעוועטר איז דא נישט קיין מענשט, וויאזוי קען ער אפילו האבן א תאווה צו פיינט האבן איינעם?, איך בין דאך א יודעלע מיט א פלעי'נע באַָלי הוט, ס'וויל ער פון מיר?? "איך פארשטיי דעס נישט, פּיריאַד"

פארוואס ווען איך קום איך וויל "קראָסן" אריבער גיין ס'געסל, אויף אמאל דאונט וואָלק!! און רויטע אותיות, די הענטעלע בלינקט שוין נישט! ער וויל נישט נאכגעבן אפילו אויף נאך איין בלינק,
הענטעלע זיסער געב א בלינק! נו געב שוין! די געסט צו נישט?, נו מאך אָפ דארט!

נאאאאאאא עס פליען שוין קאַרס אנע אויפהער... אזוי טראכענדיג פון די הענטעלע, איך שמייכל צו אים.. נאופס ער איז א האַרטנעקיגער צוויבל, ער וויל נישט!........

מיטאמאל באווייזט זיך א ליכטיגער צורה פון א ווייסע מענטשעלע, אההה מען קען שוין ארביער גיין ס'געסל...
פארוואס נאר איך האב געברויכט ווארטן?? אייביג די זעלבער רויטע ווארענונג...פאר מיינעט וועגן!

פארוואס ווען איך קום ער"ש און מקוה, דארף איך אייביג ווארטן ווי א נער אויפן מארק פאר א שטיקל באַנק... און דערנאך פאר א שטיקל שויער.. עס איז א געפאקטער מקוה, און אלעס גייט אן, פארוואס דארף איך נאר ווארטן??
לאמיר זאגן אז איך בין א איש שנואה, דארפן נישט אלע מענטשען וויסן, נישט אזוי?... כ'ווייס אליין נישט...


פארוואס ווען איך קום אן צו א כאַפצעֶם.... אייביג נאך די מעשה!!
און ווען אילך טו א פרעג איינעם מיט א תמימיות, זאג! ס'געשעהן דא?
קוקט ער מיר אן מיט גראבע אויסגמאגערטע בליקן...(סנישט קיין סתירה, סדא חברה וואס קענען ס'באווייזן...) און זאגן מיר, "עםםםם איך בין יעצט אנגעקומען"...

ליגנער! איך האב יעצט געזעהן וויאזוי די האסט יעצט געענדיגט פארציילן פאר איינעם!
פארוואס פונקט פאר מיר וויל ער נישט איבערזאגן?? איך טו אויס מיין באָלי הוט, וועסטו וועלן זאגן???

פארוואס קען איך קיינמאל נישט ארויף הענגען א צעטל און שול, ס'זאל זיך ליינען ווי פאלגענד : ווער עס האט פארלוירן געלט.. זאל רופן... (איך האלט נישט די געלט, איך זאג די אמת!) אפשר האב איך די מדה פון לא תגנוב "מען טאר נישט טרעפן?
אויב אזוי, פארוואס איז יעדער געשלאגן און דעם? און פונקט איך נישט?? לאמיר שוין זיין איינמאל פאראלעמאל אזוי ווי יעדעם! און פארטיג!

פארוואס ביי שלאגן כפרות באקום איך א טויטע?? עךךךך (רעדטס נישט דערפון)...
אבער פארט מוז מען וויסן פארוואס פונקט איך??

וועלן מענטשען פרעגן "פ-א-ר-ו-ו-א-ס?? פארוואס נישט?"
ניין איך וויל יא וויסן פארוואס! ! !
פארוואס ווי לאיך וויסן! ווייל איך מוז וויסן...!

No comments: